Abzû ✅ 76

-

2016, by Giant Squid Studios

Çok kısaydı be, valla ben daha anca anca ısınıyordum. Ne ara bitiverdi. Biraz daha balıklarla oynasam, okyanustan gökyüzüne sıçrasam, dev gibi balıkların kuyruklarında seyahat etsem. Bir iki chapter daha yazılırmış be. Hem hikayeyide pek anlayamadık, yok mu bir kaç satır bizim dilden şeyler. Çok içimde kaldı ya keşke bir şeyler daha olsaydı. 

Deneyim oyunu olarak anlatabiliriz bunu sanırsam. Tama her şey deneyim edilir zaten fakat bu artık satırlarımda sıklığını yitirse de ara ara çıkan 'ben bunu nasıl anlatayım bu ancak deneyim edilebilir' türüne mensup. Ne desem ne anlatsam bir deneyimle diğeri arasındaki fark dağlar kadar farklı olacağından üzerine yazmak zor. 

Başlarda oyuna ısınmakta gerçekten zorluk yaşadım. Bir şey beni oyunun içine girmekten alıkoyuyordu hep. Bu kontroller de olabilir, biraz lop diye oyunun içine bırakılmamız ve kendi kendimize yolumuzu buluyor olmamız da olabilir. Ama bu öyle oyuna girememek ki sanki oyunu başka biri oynuyor ben onu izliyorum gibi. Oynadığım şeyin beni sanki içine almak istememesi ya da benim girmek istememem gibi aramızda bir duvar varmış gibi oyun ve ben çok ayrışmış bir haldeydik. Bu aslında böyle bir oyun için gerçekten kötü bir şey. Oyuncuyu içinde kaybetmeden içine sokamadan böyle bir oyunda ne anlatmak istediğini anlatabilirsin ne de göstermek istediğini gösterebilirsin. Biraz oyun mediumdan çıkar oyuncu için dizi film mediumuna dönebilir ki genelde kötü bir tat bırakır ağızda. 

Ama bu ilk kopukluğa rağmen ben bir ara oyunda kayboldum. Baya baya kendi bedenimden soyutlanıp sarı-siyah bu robot mu desem insan mı desem dediğim şeyin bedenine girdim. Bu his belki oyunun çok küçük bir kısmındaydı ama çok yoğun ve çok muhteşem bir histi. Yani az biraz bir şeyler tüketmiş biri olarak daha önce hiçbir oyunun içinde bu kadar yoğun bir biçimde kaybolduğumu hatırlamıyorum. Bu kültürel ürünün yapabileceği en otantik şey sanırsam kişiyi ürünle bir etmek, kişiyi bedeninden ve dünyadan soyutlamak olsa gerek modern dünyada. 

Oyunun geri kalanı çok akışkan bir deneyim olsa da; kısa olması, açıklayıcı olmaması, alanların dar olması tam bir negatif olarak saymasam da beklenti kırıcı olması beni biraz yıprattı. Sonuçta deneyimim, anlayabildiğim ve hissedebildiğim kadar değerlidir. Oyun kısa olunca hissedilenlerin derinliği azalıyor, açıklayıcı olmayınca deneyime anlam kazandırmak zorlaşıyor ve alanlar dar olunca (sadece harita olarak değil, fikri bir darlık) ne hissetmeye ne de düşünmeye pek alan kalmıyor. Keşke bir şeyler daha olsaydı.

76

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Magicka ❌

-
Resim
  by Arrowhead Game Studios, 2011, 17.09.2022 #2011-2013 arası çok garip bir dönemdi, özellikle indie oyunlar açısından. Her yapıma Youtube'dan gelen bir trendle cıvık komikli olma, trend olma hali zerk edilmiş ve pek çoğu da bu kafayla bir noktaya kadar oldukça başarılı olmuşlardı. Magicka da onlardan biri ama iyi bir örneği diğer ürünler gibi yarım yamalak saçma bir şey değil. Her şeyi anlamakla birlikte bu cıvık komedik klikin tutmasını ve uzunca bir süre de devam etmesini hala anlamlandıramıyorum. Beyni gelişmemiş şımarık bir çocuğun oluşturmaya çalıştığı bir komedi türüne benzeyen bu tür bir ahmak komedisi dalı bile değildi bence. Bir nesille geldi ve o nesil büyüdüğünde bitmesini beklerken bu kadar uzun süre var olması çok saçma geliyor. Yeni gelen çocuk nesline de zerk edememesi lazım çünkü çok garip bir dönemin bir sonucu ve o dönem geçeli çok oldu. Artık 6-7 yaşında ilk defa internet ve youtube ile tanışan çocuklar yok ve bu bağlamda ordan gördüğü her şeyi gerçekliğe dönüş
Read more »

Golden Compass ✅ 78

-
Resim
  by Philip Pullman, 1995, 04.09.2022 Ne yalan söyleyeyim bu kadar beklemiyordum. Belki aşırı bir şekilde bağlanmadım ve etkilenmedim ama beklediğimden daha iyi bir kitap okuduğum kesin. Karakterleriyle az çok bir yakınlık kurdum, dünyasıyla biraz da olsa etkilendim ve ilk etapta bunlar oldukça yeterliydi. Bir yetişkinin kafasında hangi motiflerle bu gençlik romanını yazdığını anlayabildim. İncil, Dust, çocukluk, yetişkinlik çerçevesinde bir şeyler anlatmaya çalışan bir kitap. Belki motifler çok yeni ve beklenmedik değil ama başarılı bir şekilde bağlandıkları ve iyi bir bağlam oluşturdukları görünüyor. Beni asıl şaşırtan kitabı okurken içinde büyüyen "bunun dizisini de izlemek lazım" düşüncesiydi. Şöyle bir düşünüyorum da önce kitabını okuduğum sonra dizisini izlediğim bir şey yok şu ana kadar. Buna karşın tam tersini çokça kez yaptım ve bu sefer konunun görsel olarak nasıl ele alınacağı gerçekten merak ettiğim, ayrıca buna cevap da bulabileceğim bir merak içime yerleşti. Bir
Read more »

Hangover ✅ 64

-
Resim
Ortalama üstünün insana iyi gelmesi üzerine bir araştırma yapılacak olsa Hangover baş kahraman olarak kullanılabilir. Hiçbir şey anlatmayan, hiçbir şey vaat etmeyen ama bunun yanında o kadar ortalama üstü ki beğenmekten başka bir şey yapamıyorsun. Bir kere konu çok sıkıntılı. Bir ana tema bulmak samanlıkta iğne aramaktır. Bekarlığa veda gecesinde ne yaptıklarını hatırlamayan bir grubun hikayesi de bu iğnenin bu sefer karanlık bir kuyuya atılmasıdır. Her şey ama her şey yaşanılabilir. Buna uygun bir ortam, kafa ve karakterler var. Sonsuz bir olasılık çemberi. Bir fikri beğensen, ona bağlamak için farklı bir fikir, onu ona bağlamak için farklı bir fikir derken sürüp gider bu karmaşa. Burada da öyle bir bakıma. Yazılmış, yazılmış, yazılmış ve böyle böyle olsun bitsin denilmiş. Yani hikayede ne oluyor'u araştırırken çok da kafaya takmamak gerek. Bu adam neden geldi, bu niye oldu, bunlar ne falan gibi soru sormaya pek lüzum yok. Çünkü yukarıda da söylediğim gibi bu ortalama üstü
Read more »