Av Mevsimi ✅ 69

2010, by Yavuz Turgul

Ne iyi ne kötü bir film. Aslında iyi olmaya daha bir yakın fakat kendi kendini geriye çeken bazı şeylere sahip olduğu aşikar. İlkin sahnelerin arasındaki kopukluklar beni dışarı itiyor, kendimi filme tam konsantre ve içinde hissetmeme engel oluyor. Ama bir an bile ilginçliğini yitirmiyor. Bu kriminal temalı şeylerin hep barındırdığı bir özellik. İzlemek sıkıcı bşr eylem olmadı asla, sonunu merakla bekledim ve genel senaryo akışı olarak beğendim. Sanki bir dizinin iyi bir bölümü gibiydi, bu hem polisiye temasının genel alışılmışlığıyla alakalı hem de günlük hayatın iyi kötü bir parçasıyla alakalı olması ayrıca iyi yazılmış olmasıyla alakalı.

Belki içinde hissettirmiyor ve tam olarak içine çekemiyor fakat olayı iyi anlatıyor. Burada bir fire daha işin içine giriyor duyguları vermekte aksıyor. Bu eksiklik, film kendini ve karakterleri ne kadar iyi anlatsa da duygusal bir bağlanmayı zor kılıyor ve karakterleri kabullenmek biraz zorlaşıyor. Dizi benzetmesini sanırsam burada da kullanabilirim gibi duruyor, sanki bu bölümden önce başka bölümler de varmış da oradaki bir takım hatırladığımız şeyler ile beraber buradaki duygusal boşluğu belki söyledikleri belki yaptıkları küçük bir şeyden anlayacakmışız gibi fakat böyle bir ön bilgimiz olmadığından boş kalıyormuş gibi hissettim ben. 

Gene buna sebep ya da bunun sonucu olarak karakterler, iyi taraftakiler de kötü taraftakiler de soğuk. Aşk, merhamet, çaresizlik, hiçbiri hikaye içindeki ağırlığı kadar bana yansıtılamadı. Çünkü karakterler bir türlü bu ağırlığı bana aktaramadı. Soğukluğu bir sebebi olarak da renk paleti tercihi gösterilebilir. Soğuk renk tercihleri bence görüntü ve hikaye açısından başarılı kullanılmış hatta anlatıya bir hava ve karakteristik kazandırmış lakin bu karakteristik yukarıda da anlattığım şeyler ışığında içine kapanık köşede oturan sessiz bir çocuğa benzemiş.

69