Bitirdikten Sonra

1985,  by   Shinji   Kimura Tamam belki biraz fazla ucuz ama ucuz da olsa duygusal be abi. Böyle o içinden sökemediğin karanlıklara bu kadar ucuz bir enstrümanla ulaşmak gerçekten bir başarıdır bence. Tamam eksikleri var, öyle bilinmedik bir şey de anlatmıyor ve senaryo daha doğrusu olay örgüsü olarak ucuz oğlu ucuz ama bir şey var. Böyle derinden  derinden  hissedilen hafif ama yoğun tanıdık bir şey.   Delta savaşından dönen penguenimizin savaş sonrası travmalarını atlatması için yola çıkması ve bu yolculukta yeni bir hayata başlaması şeklinde bir  hikaye . Herhalde binlerce kez üzerine film ya da bir fikir işi yapılmış bir tema. Tek farklılık burada karakterlerin penguen olması. Gerçekten anlam da veremiyorum penguen tercihine pek ama o dönemde yapılan bu seçim internet çağı için inanılmaz bir  reklamabilite  sağlayan bir şeye dönüşmüş. Meme. Filmle alakalı en güzel şey bu çocuksu havaya çok  absürd  kaçan bir ana karakter ve ağır temalar anlatması sanırsam. Zaman ve mek

2010, by Yavuz Turgul Ne iyi ne kötü bir film. Aslında iyi olmaya daha bir yakın fakat kendi kendini geriye çeken bazı şeylere sahip olduğu aşikar. İlkin sahnelerin arasındaki kopukluklar beni dışarı itiyor, kendimi filme tam konsantre ve içinde hissetmeme engel oluyor. Ama bir an bile ilginçliğini yitirmiyor. Bu kriminal temalı şeylerin hep barındırdığı bir özellik. İzlemek sıkıcı bşr eylem olmadı asla, sonunu merakla bekledim ve genel senaryo akışı olarak beğendim. Sanki bir dizinin iyi bir bölümü gibiydi, bu hem polisiye temasının genel alışılmışlığıyla alakalı hem de günlük hayatın iyi kötü bir parçasıyla alakalı olması ayrıca iyi yazılmış olmasıyla alakalı. Belki içinde hissettirmiyor ve tam olarak içine çekemiyor fakat olayı iyi anlatıyor. Burada bir fire daha işin içine giriyor duyguları vermekte aksıyor. Bu eksiklik, film kendini ve karakterleri ne kadar iyi anlatsa da duygusal bir bağlanmayı zor kılıyor ve karakterleri kabullenmek biraz zorlaşıyor. Dizi benzetmesini s

Şimdi ne yazayım ben. Ne diyeyim de deneyimimi tanımlayayım. Hayır en başta nasıl (amacı unutmamak için yazan bir adam olarak) unutabilirim ki bu deneyimi tekrar hatırlamak ihtiyacı hissedeyim(hastalık kaza bela hariç tabi). Yani o kadar kaliteli büyüdü ki manga aklım almıyor. 7 kitapta nereden nereye geldik. Gözümde zaten filmiyle aşık olduğum bir yapıttan öyle bir üzerine koydu öyle büyüdü ki ben bu esere aşık olabilecek kadar yetkin değilim ben bu tanrısal parlamaya bakabilecek gözlere sahip değilim. Ben bu kitaba ancak tapabilirim. Desem ki şunu beğenmedim kendi kafama vurur ne haddine ulan köpek derim. Yani film iyi ki buradaki her şeyi anlatmamış ki zaten anlatamazmış da böyle bir deneyime kapı açtı o da bir kenarda dursun.  Yani bir kitabın bu kadar içeriği içinde barındırması bazen korkutucu geliyor. Bu arada içerik derken ne kadar ayrıntılı gibi şeklinde değil daha abstrakt ve soyut pek çok şeyin dokunması anlamında, duygusal manada çok yoğun ve derin bir içerik. Hem