Star Wars: Splinter of the Mind's Eye ✅ 61

-

1978, by Alan Dean Foster


Bu olmadı be sanki. Yani okurken baya zevk aldım aslında ama arada aşırı basite kaçılmış ilerlemeler ve parçalar vardı ki görmezden gelemedim. Hee yine de eğlenceliydi yalan yok. Fırında pişti, pişti, pişti ama nasıl olduysa yine pişmemiş bir yemek servis edildi. 

Bi kere kimse kusura bakmasın ama bu kitaptaki Vader'ı kabul etmiyorum. Tamam şu ana kadar çıkış sırasıyla takip ettiğim film ve çizgi romanlarda en fazla 2 kez görmüş olabiliriz fakat bu kadar Vader'lıktan uzak bir Vader gerçekten üzücü. Sanki huzur evinden çıkan bir Vader gibi hem aklı hem fiziki hem gücü yavaş. Hiç o aşırı süper ultra mega güçlü korkunç adam şeyini veremiyor ama herkes ona öyle davranıyor, bu tezatlıkta beni boğum boğum boğuyor. Tamam o an güçlü olmayışına sebep arasan bi bok bulursun ama evrenin sınırları içerisinde gerçekçi gelmedi bu Vader ki tüm ürünlerin içinde de en eğreti Vader budur herhalde. Hadi Luke bir şekil çok güçlendi falan filan da Vader'ı o hallere düşürmezsin ya, gidip kendiyle savaşabilecek biri varken onu bırakmaz ya da vaktini Leia'yla o an harcamaz gibi geliyor bana.  Kötü çizgi film karakterleri gibi yenilen ama her bölüm tekrar gelen bir adama evrilmiş. Tom ve Jerry'nin Tom'u değil bu adam aga bu ne ya. Mesela ne bileyim bi Force'la adam boğar Vader bu kitapta hiç yok bu. Ne yani Death Star patladı babanın güçleri mi sıfırlandı. Yok yani ne kadar zorlarsan zorla o son oturmuyor aklıma. Hadi Vader'lı kısmı da atlıyayım Halla'yı napıcaz. Tamam kitap boyunca hep garipti ama son kısımda daha da bir garip haller. Garip derken kendi o ana kadar oluşturduğu karakterden daha da ters hareketler falan demek istediğim. Anlamadım ben aga. 

Sonu bir kenara koyarsak ben eğlendim he. Tamam buradaki eğlenceye sebep kitabın kendi özelliklerinden çok Lucas'tan gelen dünyanın güzelliğiydi. Star Wars'ın o geniş çok bilinmeyenli ve keşfetme hissini dibine kadar yaşatan yer altı kabilesi, abik gubik tehlikeli hayvanlar ve politika gibi etmenler çok etkili oluyor. Burada da kitabın yetersizliğini dönem dönem unutturmayı gerçekten başarıyor o etmenler ve kendini sürüklenir buluyorsun. Mesela hapisten kaçıştaki Yuzeemleri hayal etmek bu aralar en çok eğlendiğim şey olabilir ya da Luke ile Leia'nın yer altında ilerlemeleri güzel bir nefes alma durağıydı. Fakat gel gör ki bunlar gezegene düşüşlerini, sokakta kavga edişlerini, her şeyin bir an tam istedikleri gibi giderken bir anda tam zıttı gitmesi gibi kolaycılıkları ne meşrulaştırıyor ne de unutturuyor. Diyelim onları unuttuk  ama o 5 sayfalık son ne olacak. Her şeyi çok açıklayıcı anlatmış olsan falan bile 5 sayfa son bölüm olmaz ya. Çünkü öyle yapınca her şeyi iyi bile yapmış olsan kitabın sonunu geçiştirmişsin demek oluyor bu. Eğlendim ama çokça da kırıldım bu kitaptan. 


61
03.04.2021  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Magicka ❌

-
Resim
  by Arrowhead Game Studios, 2011, 17.09.2022 #2011-2013 arası çok garip bir dönemdi, özellikle indie oyunlar açısından. Her yapıma Youtube'dan gelen bir trendle cıvık komikli olma, trend olma hali zerk edilmiş ve pek çoğu da bu kafayla bir noktaya kadar oldukça başarılı olmuşlardı. Magicka da onlardan biri ama iyi bir örneği diğer ürünler gibi yarım yamalak saçma bir şey değil. Her şeyi anlamakla birlikte bu cıvık komedik klikin tutmasını ve uzunca bir süre de devam etmesini hala anlamlandıramıyorum. Beyni gelişmemiş şımarık bir çocuğun oluşturmaya çalıştığı bir komedi türüne benzeyen bu tür bir ahmak komedisi dalı bile değildi bence. Bir nesille geldi ve o nesil büyüdüğünde bitmesini beklerken bu kadar uzun süre var olması çok saçma geliyor. Yeni gelen çocuk nesline de zerk edememesi lazım çünkü çok garip bir dönemin bir sonucu ve o dönem geçeli çok oldu. Artık 6-7 yaşında ilk defa internet ve youtube ile tanışan çocuklar yok ve bu bağlamda ordan gördüğü her şeyi gerçekliğe dönüş
Read more »

Golden Compass ✅ 78

-
Resim
  by Philip Pullman, 1995, 04.09.2022 Ne yalan söyleyeyim bu kadar beklemiyordum. Belki aşırı bir şekilde bağlanmadım ve etkilenmedim ama beklediğimden daha iyi bir kitap okuduğum kesin. Karakterleriyle az çok bir yakınlık kurdum, dünyasıyla biraz da olsa etkilendim ve ilk etapta bunlar oldukça yeterliydi. Bir yetişkinin kafasında hangi motiflerle bu gençlik romanını yazdığını anlayabildim. İncil, Dust, çocukluk, yetişkinlik çerçevesinde bir şeyler anlatmaya çalışan bir kitap. Belki motifler çok yeni ve beklenmedik değil ama başarılı bir şekilde bağlandıkları ve iyi bir bağlam oluşturdukları görünüyor. Beni asıl şaşırtan kitabı okurken içinde büyüyen "bunun dizisini de izlemek lazım" düşüncesiydi. Şöyle bir düşünüyorum da önce kitabını okuduğum sonra dizisini izlediğim bir şey yok şu ana kadar. Buna karşın tam tersini çokça kez yaptım ve bu sefer konunun görsel olarak nasıl ele alınacağı gerçekten merak ettiğim, ayrıca buna cevap da bulabileceğim bir merak içime yerleşti. Bir
Read more »

Hangover ✅ 64

-
Resim
Ortalama üstünün insana iyi gelmesi üzerine bir araştırma yapılacak olsa Hangover baş kahraman olarak kullanılabilir. Hiçbir şey anlatmayan, hiçbir şey vaat etmeyen ama bunun yanında o kadar ortalama üstü ki beğenmekten başka bir şey yapamıyorsun. Bir kere konu çok sıkıntılı. Bir ana tema bulmak samanlıkta iğne aramaktır. Bekarlığa veda gecesinde ne yaptıklarını hatırlamayan bir grubun hikayesi de bu iğnenin bu sefer karanlık bir kuyuya atılmasıdır. Her şey ama her şey yaşanılabilir. Buna uygun bir ortam, kafa ve karakterler var. Sonsuz bir olasılık çemberi. Bir fikri beğensen, ona bağlamak için farklı bir fikir, onu ona bağlamak için farklı bir fikir derken sürüp gider bu karmaşa. Burada da öyle bir bakıma. Yazılmış, yazılmış, yazılmış ve böyle böyle olsun bitsin denilmiş. Yani hikayede ne oluyor'u araştırırken çok da kafaya takmamak gerek. Bu adam neden geldi, bu niye oldu, bunlar ne falan gibi soru sormaya pek lüzum yok. Çünkü yukarıda da söylediğim gibi bu ortalama üstü
Read more »