Sword of Destiny ✅ 98
by Andrzej Sapkowski - trl David French, 1992, 04.03.2023
# Yatmadan bir çift laf. Bounds of Reason çok iyi hikaye. Geralt'ı Geralt yapan neredeyse her şeye değinen çok ama çok başarılı bir hikaye. İki farklı türün, iki farklı Witcher'ı, iki farklı hayatı anlamlandırma çabası ve bunlardan ejder olanı Geralt'a o eksikliğini hissettiği anlamı vermeyi başarıyor. Geralt'ın bir çocuk istemediği halde Child of Surprise istemesi ( kural olan değil çünkü çocuğu ayan beyan biliyor), sonra bunun üzerine hiç gitmemesi, sonra bunu kovalaması sonra yine kovalamaması bu seride anlamakta en büyük sorun yaşandığım kısım. Önce bu evrenin en büyük gücü Destiny, sonra Destiny'den kaçış, sonra bulunan bir amaç üzerine hem Geralt hem de Yen'in farklı bir perspektif kazanmaları. Hikayeyle alakalı tek sıkıntım ve genel olarak Yennefer ile olan en büyük sıkıntım tam bir hırs piçi olması, neyse ki hikayenin sonunda biraz yavaşlıyor. Yen'in bazı konularda gözünün dönmüş bir hale çok hızlı gelebilmesi beni karakterden iğrendiriyor bir de yetmezmiş gibi her saniye fikir değiştiriyor gibi gözüküyor.
He birde hazır değinmişken Geralt'ın Law of Surprise açması bana her ne olursa olsun biraz eksik geliyor neden bakımından. Yeni Witcher'lar yaratmaya karşı ve bunu vokalize ediyor sonra çocuğu istiyor yani aslında önemsemediğini mi gösteriyor, yoksa normalde çok küçük gördüğü ve hatta alay ettiği Destiny'e o anda anlamsız bir saygı duyası geliyor ve bunu göstermek için mi yapıyor ya da Law of Surprise'ı aslında kendisi değil de Duny biraz zorla mı yaptırtıyor. Sanki sonuncusu daha doğru çünkü ne istersen iste demek Witcher kodunda Law of Surprise'a götürüyor sanırım ve bizim oğlan Duny'e bak emin misin tarzında yaklaşımı oluyor gibi hatırlıyorum ama bunun kitapta tam olarak sınırlarının çizilmemiş olması biraz havada bırakıyor tüm konuyu.
Ya kusura bakmayın da bu kadar iyi kitap yazılmaz ya. Hem salt edebi hem de hikayelerin, karakterlerin, zamanların, yaşamların kaotik ama aynı zamanda harmonik bağlantısı, bir de oyunlarda sevip dizisini gördüğümüz Geralt'la birleşince çok inanılmaz düzeyde bir deneyim oluyor. Her hikayesi ayrı güzel, her hikayesi ayrı özel. O sevdiğim karaktere ve dünyaya öyle bir genişlik ve yükseklik kazandırıyor ki kitap ve serinin kimliği içimde güçlendikçe güçleniyor. Altın Ejder, Little Eye, Brokilon ve Ciri hepsi ayrı ayrı çok özel yerlere sahipler. Bir tek Yenefer kitaptaki her şeyden farklı geliyor gözüme, bir tek onun kimliği gözüme batıyor ve rahatsız ediyor ama onunda kimliği bu ve bu aşk böyle vuku buluyor haliyle doğal bir şeymiş gibi karşılayıp artık çok tepki vermiyorum kendisine. Her hikayeye ayrı ayrı onlarca şey yazılır. Belki yazmalıyım da ama şu an için ağzımda kalan tadın mutluluğunu özümseyeceğim.
Yorumlar
Yorum Gönder