by Francis Ford Coppola, 1972, 2h55min
Çok iyi film ya. Çok çok iyi bir film. Öyle böyle iyi bir film değil aşşırı iyi bir film. Her karesi her anı her sahnesi ayrı bir iyi. Bu büyülü bir film. Öyle parıl parıl parıldayan, öyle ışık saçan büyülerden değil. Bu bir insan büyüsü, yetisi olmayan varlıkların en güçlü büyüsü. Gece karanlığında kaybolmak gibi bir büyü, olmayan bir şeyi vaat eden dğil de varlığından yıllarca haberimizin olmadığı bunca zamandır sakladığımız bir büyü. Bu aslanın avına 40 gün önceden karar verip 40 gün ortalıkta gözükmemesi gibi bir büyü. Belki en iyi film değil belki serinin bile en iyi filmi değildir ama çok büyük film. Öyle büyük bir film ki şu ana kadar en az 5 kez izledim ve hepsinde de aynı hatta daha fazla büyülendim. Hatta öyle büyülendim ki ikinci filmi izlemeye hep korktum bir kere olsun cesaret edemedim. Bu böyleyse ve öteki daha iyiyse artık nasıl bir euphoria yaşayacağım diye korktum bu zaten çok iyi bir eklemeye gerek yok diye korktum ya ikinci film iyi olduğu halde kötü gelirse diye korktum ya ikinci film o kadar kötüyse ve ilk filmi bile berbat ederse diye korktum ama hep korktum. Karakterlerle büyüdüğümüz ama aynen buradaki gibi büyüdüğümüz kaç film olaki sonraki film bunu daha da büyütsün.
Bu filmin tek eksiği biraz daha kontext. Bazen bilerek bazen bilmeyerek odak kaysın büyünün renkleri gözüksün istiyor film. Büyü kahverengi bir renkle başlıyor sanki her şeyin ahşaptan olduğu bir odada oturmak kadar rahatlatıcı bir renkle ve gittikçe kararıyor büyü sanki bir kara delik gibi. Ama büyü kara büyü değil yani evil bir büyü değil, biraz önce söylediğim gibi kara delik kadar doğal bir büyü aslında. Karartısı bilinmezliğin karartısı, korkusu doğanın korkusu, kokusu gücün kokusu.
99
01.01.2023
Yorumlar
Yorum Gönder