Backstage ✅ 65

by Jonathan Hordy, 1988, 1h34min

Film genel olarak pek bir şey sunmuyor ama benim özelimde çok tatlı bir yere vuruyor. Beni bilen bilir ben bu satırları vasata sevda ile doldururum ve bu film baştan sona vasat bir filmdir. Belki biraz kötü bir vasat ama yine de vasat. Amerikalı şarkıcı oyuncu olacak, kritiğine aşık olacak, sonra ayrılır gibi olacaklar falan her yerinden vasatlık akıyor. Aşık olunan adamla ana karakterin birbirileriyle zıt karakterler olması bile oldukça vasat. Filmin sonu çok ama çok belli klişe ve... vasat. Oyunculuk kariyerini film tv değil de tiyatroda kovalanması vasat olduğundan çok saçma ama öyle ya da böyle vasat. Ama hepsinden daha vurucu bir vasat var ki.

Oyunculuk iyi değil, hem ana hem yan karakterler genel olarak çok kötü oynanılıyor ama bu durum filme öyle bir yakışmış ki kötü oyunculuk filmi yükseltmiş. Film şarkıcılıktan oyunculuğa geçen bir karakteri anlattığından normal olarak karakterin oyunculuğunun kötü olmasını bekleniriz ama kaderin cilvesi karakteri oynayan da kötü oynayınca gerçekten inandırıcı derecede bir kötülük hiç beklenilmemiş derece filme uyan bir tat yakalanmış. Mesela karakter filmin sonunda aslında iyi bir oyuncu olarak bitiriyor ama ilk andaki oyunculuğuyla sondaki oyunculuğu arasında bir fark yok çünkü oynayan ablamız oyunculuk yapamıyor. Karakterin iyi oynandığı bir kaç an sahnede oyunculuğu bıraktığı anlardır herhalde. Ya karakter sahnede olmadığı anlarda bile sürekli olarak hafif kaçık şarkıcı rolünü oynuyor ulan bu tek modlu fan mı amına koyayım bir değişiklik bir farklı ruh bir duygu değişimi falan olmaz mı sürekli laylaylom ben çok asiyim ama birazcıkda şöyleyim hahaha tüm film boyunca. E oyuncu olmaya çalışan karakter kötü oynuyor, onu oynayan oyuncu da kötü oynuyor işte o zaman iki eksi bir artı ediyor ve film ok bir hal alıyor. Senaryoya falan odaklanmaya gerek yok sadece bu vasatlığı izlemek için izlenmesi gereken bir film.

65
14.11.2023