Bitirdikten Sonra

[2012, by Ronimo Games] Herhangi bir yapımcı 2D-Moba yapmak istese bakması gereken ilk oyun kesinlikle bu olur sanırsam. Tema olarak aslında pek bir ses getirmesini veya çok büyük oyuncu sayılarına ulaşmasını hiç beklemeyeceğim ve zaten beklemediğim bir oyun oldu hep. İlk başlarda hayatına ücretli başlayan sonra ne zaman olduğunu hatırlamadığım bir zamanda beleşleştirilen ve şuanda da son yıllarını yaşadığını tahmin ettiğim benim kütüphanemde çok uzun zamandır duran bir oyun. İlk oynadığım yıllarda da bugün bunları yazmamı sağlayan son oynayışlarımda da çok olmasa bile neredeyse aynı eğlence, zevk ve deneyimleri yaşadığımı söyleyebilirim. Fakat devamlılıkla alakalı hep bir sorun yaşıyorum. Rekabetçi oyun zevksizliğinden gelen bu devamlılık sorunun yanına oyunda pek bir şey vadetmeyerek (ki zaten hangi rekabetçi oyun ne vaat ediyor.) tuz biber oluyor.  Konsept olarak çok yenilikçi değil ama oturaklı olması oyunun en büyük artısı sanırsam. Zaten ilk çıktığı dönem aşırı popüler olan MOBA

  1941, by Orson Welles Bu neydi ve niye pek çok insan açısından 100 puanlık bir film anlayabilmiş değilim. İyi şekilde bir araya getirilmiş, teknik eksiği olmayan ama bence özel hiçbir şeyi de olmayan bir film. Kane'in hayatı ilginç olduğu kadar sıkıcı da, karakterler derin olduğu kadar yüzeyseller de, tema iyi olduğu kadar kötü de yani demem o ki bu kadar normal adlandırabileceğim bir yapım neden bu kadar göz önünde? Bunun cevabı bende hala yok fakat diğer bir soru bence niye bu kadar normal? Çünkü duygu yüklü bir film olması gerekirken sanki gereksiz bir ciddiyet ve presentabllık musallat olmuş filme. Kane'i anlatış biçimi ve filmdeki diğer insanların Kane'e yaklaşımları sanki yaşamış ve ölmüş birine karşı gibi değil de sürekli karşılarında duran bir başkanlık müessesesi gibi. Sanki tüzel bir kişiliğin ölümü hakkında anılar anlatılıyor halbuki Kane'in insan tarafın filmde hep girilecek gibi oluyor sonra nasıl oluyorsa oluyor insan Kane, Başkan Kane oluyor hem filmin