Bitirdikten Sonra

Önceliği nasıl hatırlanmalıya veriyorum. Filmi 2 saatlik bir Breaking Bad bölümü olarak hatırlamak istiyorum. Hiç büyük beklentiler ile girilmemesi gereken bir Breaking Bad bölümü. Sanki Vince'in elindeki sonraki sezonun ilk bölümleri için de bir iki karaladığı fikir varmış ve oradan hareketle bir film yapmış gibi. Breaking Bad'in sezon başlarını düşünürsek genelde daha sakin, bir şeyleri başı, bir hazırlık gibi hissettirir. Buradaki ana temayı da öyle adlandırabiliriz sanırsam. Akıllardaki soruları silecek ya da yeni sorular ekleyecek, yüksek gerilimli, bol aksiyonlu bir film değil. Daha sabırlı, daha sakin, güzel sahneleri olan, iyi bir kurgusu olan bir Breaking Bad bölümü. Film ile alakalı en yüksek gördüğüm konu harcadığım zamana kat be kat değmesi sanırsam. Bu ürün 2 saate sığdırılmış bir yarım sezon içeriği gibi. Zaten artık karakterlerin gelişimlerinin bittiği için tempo olarak çok uygun ve sabit. Uygun tempoyla gelen içerik de iyi olunca insanı böyle uç duygulara

62 Bölüm yaklaşık 48 saatlik içerik ve 5 sezonluk bir serüven. Öncelikle doyum olarak beklediğimi aldığımı söyleyebilirim.Dizi başından sonuna kadar beklentilerimi çok kez şekillendirdi ve sonunda belentiler benim olmaktan çıkıp ürünün planları olmaya başladı. Yani kendi kimliğini benimsetti ve bu kimliğe uygun bir son verdi.Dizi yapmak istediğini şu ana kadar yapmak istediği gibi yaptı ve tahminimce herkes bu serüvenden mutlu ayrıldı. Fakat dizi bende herkese yaptırdığı "en iyi dizi" A+ mı A++ mı?" konseptlerini yaratmadı. Başından sonuna kadar iyi bir diziydi ama sanki tüm popülizmin içinde yoğrulmuş tüm ürünler gibi overrated olmaktan kaçamamış. Kesinlikle ve çok keskin şekilde belli bir A seviye ürün ama A+... ? Ben de diziyi bu haliyle hatırlayacağım sağlam bir biçimde. Aynı ana karakteri gibi ne kadar iç ve dış etkenlerin etkisi altında olsa da kendi istediğini, kendi planını dikte edebilen. Bir yapım sadece bu özelliği yüzünden bile izlenmeyi hak eder. Her ü

Bu filmi benim değerlendirmem biraz saçma olabilir. Bu alman tarihinin önemli bir kısmını kapsayan bir hatıra. Pek çokları için bilindik bir şey bile değil bu olay fakat içeriğindeki duygu ve fikir tarihsel süreçte insanlığın bir türlü bırakamadığı sonradan kazanılmış bir duygu. Kibir. Kibirin buradaki dışa vurumu daha belirgin ve farklı bir konu fakat onun temelinde de kendini üstün görme olduğundan kibir dedim. Irkçılık çok kötü bir şey. Irkçı olmak ise çok daha vahim bir durum. Bir kere baştan geri zekalılık göstergesi. Bir insanın ne bileyim kendini yetenekleri, bilgi birikimi veya seküler gelişmişliği açısından üstün görmesi biraz olsun mantıklı ama bir insanı seçemediği bir şeyden sebep böyle yargılamak ne kadar saçma bir görüştür. Bu da Gözümde tam olarak bir film değil bir kibir hatırlatması. Biz insanların bırakın doğaya ya da farklı herhangi bir x ögesine hayrımızın dokunmasını kendimize bile hayrımızın olmadığını gösteren bir ürün. Biz insanların başta ne kadar basit can

güzel bir arkadaşlık gençlik hikayesi denilebilir sanırsam. duygu his ve bır takım özel kılacak şeylerden soyut bir film her nekdar bunlara odaklanıyor gibi görünse de. bence bir kısa öyküler kitabındaki iyi bir öyküyü anımsatıyor. sonu da biraz eksik ama kızın öldüğü parça değil olayın kitaplaşmış falan olması ve öyle boş ama manalıymış gibi bakılması kısmı. bi on dakka daha çekilmiş olsa biraz daha derli toplu bir film olurdu bence 66

filmin büyük bir kısmını pek çok açıdan ortalama buluyorum. uyarlama kalitesini bir kenara koyarak çok normal bir gidişe sahip. kendine ait birşeyleri yok biraz objektif ve dokunulmamış bir açıyla gidiyor film sonuna kadar fakat benim çoğu filmde göremediğim bir şeyi bir son getirme işini iyi yapıyor. ortalama çizgide giden bir filmden böyle bir son çıkarmak başarıdır. bu yavaş yavaş sürdüğün bir topu doksana şimşek gibi çakmakla eşdeğer sanırsam gözümde. Başarılı son yazmak zordur ama tatmin eden ve kendine yakışan sonu yazmak daha zordur. Bu film kendine yakışan sonu yakıştığı gibi giydiği için gözümde tatlış bir yeri var. 84

bu abimizin bendeki ilk filmi bu sanırsam ve kendi imzası o kdar belli ki nbcyi tanımıyor olsam gene nbc çekmiş derdim filmi o kadar karakterini yansıtmış filme. kalite malite bir kenara şunun şurasında 24 saatlik bir zaman dilimini falan anlatıyor ve aman yarabbi kendi çizdiği yola sadık ama insaının olduğu heryer gibi kompleks yapısını o kadar iyi gösteriyor ki. her bakışın her ifadenin bir manası ve aslında apayrı bir film çekilecek hikayesi var. doktorun geçmişi savcının cinayeti doktoru kıza bakışları savcıın büyük ihtimalle intiharı gömüle adam çocuk anne yutulmuş toprak falan hepsi farklı farklı bir zamanlar anadoluda 90

oh look a simple indian çöp. aga bu ne allah için yazarken falan utanmadınız mı ya. Bu filmin bana tek kattığı annemin ne kadar indian geni taşıdpını merak etmem oldu. ama bu ne allah için yani normalleşmiş fantazi yazmışlar bak bu akım hayatıma mad manle girdi daha da kötüye gidiyor. yazmayın kardeşim normalleştirilimiş fantazi hayır madem yazıcaksın normalleştirme hem kendine sınır vuruyorsun hemde birşey çıksın diye bekliyorsun. sonu fransıza bağlanmadı tilt oldum herhangi bir hindi annenin öyle bir çocuğa tokat atmamasına daha bir tilt oldum on defa öldürürdüm o çocuğu 26