Bitirdikten Sonra

Wuhu! Ne sezon ama kavgalar, dövüşler, entrikalar, gerçekler, yalanlar, manipülasyonlar, duygular, kurallar falan. Hiç beklemediğim derecede iyi bir sezon izledim ve herhangi bir dizide izlediğim en iyi sezonlardan biri. Ama en iyisi değil. Bu sezon için kesinlikle Netflix çok çalışmış. Her şeyi doğru yapmak, doğru planlamak, doğru çekmek... kesinlikle mükemmel bir iş. İzlerken bir an olsun sıkılmadım, bir an olsun gereksiz dediğim bir yer olmadı. O kadar fazla doğru ve güzel sahneye sahipti ki hepsini akılda tutmak çok zordu. Diğer sezonlarda sevmediğim şeyler gitmiş ya da azalmış bir halde başarılı bir hikaye ve başarılı diğer pek çok şey ile beraber diziyi bitirdim. Ama en iyisi hala değil. Peki sorun ne? Burada aslında diziyle ilgili anlatılabilecek o kadar çok iyi şey var ki nasıl bir kötü, bir eksi bulup diziye bok atacağımı ben de merakla bekliyorum. En azından bu eksileri bulup yazmak daha eğlenceli olur diye düşünüyorum. Sonuçta herkes sezon ile alakalı güzel güzel şe

Ah be babacım be. Ya harcamayın şu potansiyelinizi şöyle ya. Yapın güzel bir film izleyelim güzel güzel ama yok illa bir yerinde batıracaksınız değil mi. Şimdi film gerçekten iyi başladı hani olur ya Cannes'da ödül almış filmler onlar gibi bir açı onlar gibi saklanmış bir konu falan. Belli bir şeyler anlatacak film. Oyuncular göze hoş geliyor batmıyor. Oyunculuklar kötü değil. Görüntü falan ilerledikçe daha güzel gelmeye başlıyor sonra bam... sekans araları açılmaya başlıyor. Sekanslar ilerledikçe sayı artıyor, sayı arttıkça aradaki boşluk artıyor ve boşluk nedense hiç dolmuyor. Sekanslar bir şeyler anlatmaya çalışıyor ama yok olmuyor, bağlayamıyor. Doğal hızında ilerler bir halde iken zaman kavramı izleyici için yok oluyor. Hayat neden olduğunu bilmeden boka sarıyor. Geçerli sebepler olmadan bir şeyler oluyor. Mantıksal boşluklar artıyor da artıyor. Ama bir şey var: Ana Tema. Film bir depresyonu anlatıyor değil mi. Bunu izleyiciye vermek için hiç üzerine gidilmiyor. Çok

Yine aynı bok olacak ama bir kere daha buna girmezsem içimde kalacak. Konu bir önceki yazıda bol bol dile getirdiğim bir ürünü öğrenmeye çalıştığın dilde tüketmek. Ama bu sefer bakış açımı biraz daha değiştirip aslında oyunların bunu gerçekleştirmek için doğru ortam olmadığı ile alakalı boş yapacağım. Oyunlar öğrenme eğrisinde, dil öğretmek konusunda bana göre pek başarılı gelmiyorlar. Evet İngilizce öğrenmemde büyük payları olduğu yadsınamaz fakat oyunların öğreticiliği daha refleks, el göz koordinasyonu, strateji gibi şeylere daha yatkın. Bir oyunu Japonca oynadığımızı varsayalım, az birazda Japonca bildiğimizi. Menüyle tanıştığımız ilk andan itibaren neyin ne olduğunu öğrenmek amaçlı keşfimize başladığımızda beynimizin öncelikli olarak dili öğrenmeyi değil refleks olarak neyin nerede olduğunu kaydetmeye başlar. X kelimesi neyi ifade ediyorsa ifade edilen şeye ihtiyaç anında X'e nereden ulaştığımız hangi tuş kombinasyonları ile ona vardığımız aklımıza gelecek. X'in keli