Bitirdikten Sonra

İlk kez haberini duyduğumda aslında üzülerek ne kadar hata yapmışım onu fark ettim. Son haftalara gelindiğinde ise nasıl hypelı bir duruma geçtiğimi ben bile anlamadım. Kitapları okumadım ama oyunları oynadım. Çok da severek oynadım. Ama izlerken aklımda hiç bunu yazmak fikri yoktu. Oyunculuk, Senaryoya sadıklık ve gene aynı minvalde medyuma uyarlama başarısı bence başarısını zaten kaçınılmaz yaptı bu dizinin. Öyle bir etki yaptı ki oyunlar bile en üst oyuncu sayılarını gördü. Fakat bu dizi ile alakalı en aklım da kalan şey insanların aslında ürünlere ne karşı ne kadar saygısız oldukları oldu. Dizi izlemeyen kritiklerden mi bahsedeyim yoksa, dizinin zaman çizgisi karışık olmuş diye isyan edenlerden mi. Yani kusura bakmayın ama adamlar kısa hikayeler olan bir kitabı nasıl ekrana aktaracaklardı. Ulan adamlar olayları anlayabilin diye normalde 1 olan ana karakter sayısını 3 yapmışlar. Hepsinin karakteristik özelliklerini anlatmışlar ve ana ürüne netflix platformu içinde ne kadar s

Bu adamın anlattıklarını anlıyor olmak beni biraz üzüyor. Herhalde Türk toplumunun ya da taşra toplumların (ki burada taşra gelişmekte olan Türk köyü gibimsi) temeli hep böyle bozuk aile yapılarından oluşuyor. Ama onu geçtim bu adam benim daha doğrusu bu temelden gelen insanların rüyalarını dahi bu kadar iyi nasıl tasvir edebiliyor, onu anlamıyorum. Bir kasaba ve onun tüm aurasını, doğasını, yapısını çok az senaryo ve ekran zamanıyla anlatabilmek çok NBC bir hareket sanırsam. Çok önemsiz karakterleriz harbiden ya. Bunu burada söylüyorum çünkü kendimi o gace ateş başında toplanan karakterlerin hepsi gibi görüyorum gördüm ve göreceğim. Çünkü böyle adamlar ve kadınlar gördüm çevremde hep ve ben de bundan kaçamayacağım ne kadar kaçmaya çabalasan da sonun hep o ateşin başındakilerden biri olarak kalıyor. Teyze hariç. Hayatımda zaten aşırı yaşlı kadınları hiçbir zaman anlayamadım. Bir kasaba insanın iç dünyasını nasıl betimleyebilir bilmiyorum ama basit adamaların günü de sabah erken s

Önceliği nasıl hatırlanmalıya veriyorum. Filmi 2 saatlik bir Breaking Bad bölümü olarak hatırlamak istiyorum. Hiç büyük beklentiler ile girilmemesi gereken bir Breaking Bad bölümü. Sanki Vince'in elindeki sonraki sezonun ilk bölümleri için de bir iki karaladığı fikir varmış ve oradan hareketle bir film yapmış gibi. Breaking Bad'in sezon başlarını düşünürsek genelde daha sakin, bir şeyleri başı, bir hazırlık gibi hissettirir. Buradaki ana temayı da öyle adlandırabiliriz sanırsam. Akıllardaki soruları silecek ya da yeni sorular ekleyecek, yüksek gerilimli, bol aksiyonlu bir film değil. Daha sabırlı, daha sakin, güzel sahneleri olan, iyi bir kurgusu olan bir Breaking Bad bölümü. Film ile alakalı en yüksek gördüğüm konu harcadığım zamana kat be kat değmesi sanırsam. Bu ürün 2 saate sığdırılmış bir yarım sezon içeriği gibi. Zaten artık karakterlerin gelişimlerinin bittiği için tempo olarak çok uygun ve sabit. Uygun tempoyla gelen içerik de iyi olunca insanı böyle uç duygulara

62 Bölüm yaklaşık 48 saatlik içerik ve 5 sezonluk bir serüven. Öncelikle doyum olarak beklediğimi aldığımı söyleyebilirim.Dizi başından sonuna kadar beklentilerimi çok kez şekillendirdi ve sonunda belentiler benim olmaktan çıkıp ürünün planları olmaya başladı. Yani kendi kimliğini benimsetti ve bu kimliğe uygun bir son verdi.Dizi yapmak istediğini şu ana kadar yapmak istediği gibi yaptı ve tahminimce herkes bu serüvenden mutlu ayrıldı. Fakat dizi bende herkese yaptırdığı "en iyi dizi" A+ mı A++ mı?" konseptlerini yaratmadı. Başından sonuna kadar iyi bir diziydi ama sanki tüm popülizmin içinde yoğrulmuş tüm ürünler gibi overrated olmaktan kaçamamış. Kesinlikle ve çok keskin şekilde belli bir A seviye ürün ama A+... ? Ben de diziyi bu haliyle hatırlayacağım sağlam bir biçimde. Aynı ana karakteri gibi ne kadar iç ve dış etkenlerin etkisi altında olsa da kendi istediğini, kendi planını dikte edebilen. Bir yapım sadece bu özelliği yüzünden bile izlenmeyi hak eder. Her ü

Bu filmi benim değerlendirmem biraz saçma olabilir. Bu alman tarihinin önemli bir kısmını kapsayan bir hatıra. Pek çokları için bilindik bir şey bile değil bu olay fakat içeriğindeki duygu ve fikir tarihsel süreçte insanlığın bir türlü bırakamadığı sonradan kazanılmış bir duygu. Kibir. Kibirin buradaki dışa vurumu daha belirgin ve farklı bir konu fakat onun temelinde de kendini üstün görme olduğundan kibir dedim. Irkçılık çok kötü bir şey. Irkçı olmak ise çok daha vahim bir durum. Bir kere baştan geri zekalılık göstergesi. Bir insanın ne bileyim kendini yetenekleri, bilgi birikimi veya seküler gelişmişliği açısından üstün görmesi biraz olsun mantıklı ama bir insanı seçemediği bir şeyden sebep böyle yargılamak ne kadar saçma bir görüştür. Bu da Gözümde tam olarak bir film değil bir kibir hatırlatması. Biz insanların bırakın doğaya ya da farklı herhangi bir x ögesine hayrımızın dokunmasını kendimize bile hayrımızın olmadığını gösteren bir ürün. Biz insanların başta ne kadar basit can

güzel bir arkadaşlık gençlik hikayesi denilebilir sanırsam. duygu his ve bır takım özel kılacak şeylerden soyut bir film her nekdar bunlara odaklanıyor gibi görünse de. bence bir kısa öyküler kitabındaki iyi bir öyküyü anımsatıyor. sonu da biraz eksik ama kızın öldüğü parça değil olayın kitaplaşmış falan olması ve öyle boş ama manalıymış gibi bakılması kısmı. bi on dakka daha çekilmiş olsa biraz daha derli toplu bir film olurdu bence 66

filmin büyük bir kısmını pek çok açıdan ortalama buluyorum. uyarlama kalitesini bir kenara koyarak çok normal bir gidişe sahip. kendine ait birşeyleri yok biraz objektif ve dokunulmamış bir açıyla gidiyor film sonuna kadar fakat benim çoğu filmde göremediğim bir şeyi bir son getirme işini iyi yapıyor. ortalama çizgide giden bir filmden böyle bir son çıkarmak başarıdır. bu yavaş yavaş sürdüğün bir topu doksana şimşek gibi çakmakla eşdeğer sanırsam gözümde. Başarılı son yazmak zordur ama tatmin eden ve kendine yakışan sonu yazmak daha zordur. Bu film kendine yakışan sonu yakıştığı gibi giydiği için gözümde tatlış bir yeri var. 84