Bitirdikten Sonra

Uzun zamandır içimde olan bir yarış, bir drift aşkı vardı. Kütüphanemde gezinirken onunla göz göze geldim. Sanki beni çağırır gibi bakıyordu. İçimden neden olmasın dedim ve ... Baya kaliteli zaman geçirdim. Ama 1 hafta falan. Bu bir haftalık serüvende çok eğlendim gerçekten de. Kah güldüm kah sinirlendim kah zorlandım hatta baya zorlandım ama oynamaktan aldığım hazzı o hafta başka hiçbir şeyden almadım. Ama işte bir hafta oyunun doğal sınırıymış. En azından benim açımdan. Arabayı zorlu yollarda sürmenin verdiği haz kısa dönemde çok eğlendirici olsa da uzun bir zaman da sıkıcılaşması kaçınılmaz. Bir dönem Grid'de de yaşadığım harita sorununu burada bir nebze iyi olsa da gene yaşadım. Sanırsam yarış oyunlarının her haritayı farklı dizayn etmesini daha çok istiyorum ya da yaptıkları haritaları senaryo içerisinde tekrar görmek istemiyorum. En azından 3-4 defadan fazla olmamalı.Rallylerin gerçeğinden biraz farklı bu durum ama oyun oynuyoruz be kardeşim. Yarış simulasyonusun diye h

Komedi ağırlığının az olduğu fakat hikaye derinliğinin daha az olduğu bir devamdı. Hikaye arcı saflık ve salaklık üzerine oturunca çok kötü hissettim fakat detaycılığıyla o dönemleri yakalayabilmesi çok hoşuma gitti. Özellikle Zeki Müren dahil olduğu sahneler çok güzeldi fakat bir türlü sadece gönderme filmi değilim ben demeyi başaramadı. Göndermelerden mutsuz değilim ve pek çoğu çok akıllıca yerleştirilmişti. Ama günün sonunda işin değerini azaltan bir parça olmuş. Her şeyin fazlası zarar burada da göndermeler fazla hikaye az olunca beni pek memnun etmedi. 63

Çok güzel bir psikoloji, sektör, insan filmi. Bu sadece sektörün kendi içindeki parçalara yaptıklarını göstermiyor. Egonun ve narsizmin gerçek bir yansımasını gösteriyor. Ben daha önce bu kadar iyi bir ego ve narsizm dışa vurumu izlemedim. Absürdlüğün ve sürrealliğinin bu kadar gerçek bir konu anlatması çok güzel bir ele alım olmuş. Bu ikili birleşince detayların önemi artmış. O artınca çekim daha bir önem kazanmış ve daha kaliteli olmuş. Görüntünün önemi seslerin önemini arttırmış müzikler olmuş vesayir derken tek bir bağlantıdan bir film oluşturulmuş. Egonun altında ezilmenin, taktığın maskenin altında ezilmenin yani soyut ile somutun sınırlarını kaybetmenin soyutun somutu etkilenmesinin bir anlatımı olmuş ve bu anlatımı seyirciyi tüm filmin içinde kendini kaybettirerek, hiç duraksamadan sürekli bir akış içerisinde bir bayrak yarışı gibi ele alınmış. Seyirci olarak bayrak kimin eline geçmişse sadece ona odaklanarak izlediğimiz diğer karakterleri bayrak tekrar onlara gelene kada

Güzel bir oyun olmak varken bazı geri kafalı tercihler tarafından çok geride kalmış bir oyun. En büyük eksisi oyun dizaynındaki detaylara önem vermemesi olabilir. Dizayna temel olarak bakıldığında başarılı olabilir fakat; haritadaki toplanabilirler, bölüm ve harita dizaynlarının erişebilirlik sıkıntıları, tekrar oynanabilirliğin azlığı ve oyun içerisinde pek çok farklı konuda tekrara düşme gibi kısımlar o kadar kötü ele alınmış ki koca bir ouf patlatıyorum. Oyun boyunca pek çok şey o kadar rahatsız hissettiriyor ki, kafayı yememek için kendimi zor tuttum. Gördüğüm toplanabilirler toplayamamak ya da hangisini toplayıp toplamadığı mı hatırlayamamak, harita içerisinde hızlı hareket edememek, portlanan kontrol şemasının kötülüğü yanında kolla oynanıldığında ki kötü kamera açıları, genel olarak erişilebilirlik ve oynanış sıkıntıları, hikayeyi anlatmak için nedense bu kadar uzun bir oyunda az zaman harcanması gibi tonlarca küçük ama bir araya geldiğinde can sıkıcı hatalar yapılmış ki

Küçük veya büyük hayatımız boyunca bir takım hatıraların izlerini kaybedebiliyoruz. Ama eminimki her erkek babasının bıraktığı izleri sonsuza kadar taşıyor. Ayrıca babanızın iz bırakması için kimi zaman orada olmasına bile gerek yok. Babasız bir çocukta bile bir babanın izleri vardır. En azından onun yokluğunun bıraktığı boşluk vardır. Yani bir şekilde oradadır o iz. Bunu hangi gen, hangi kültür, hangi psikolojik durum sağlıyor bilmiyorum ama o adamın hep bir parçamız.Yüzyıllardır taşınan bir garip miras söz konusu. Bu da yukarıda bahsettiğim kümeye dahil bir adamın taşıdığı mirasın yansıması. Erkekler arasında sayıları az olmasa da bir azınlığı temsil eden çekinik bir streotipin içinde taşıdığı baba korkusu. Bu korku hem kendi babasına, hem de kendi babalığına dair bir korku. Nasıl "Adam" olacağını bilmeyen bir adamın korkusu. Bu aslında erkeklerin psikolojik olarak ne kadar hasarlı olduklarının bir kanıtı. Yaşadığımız küçük ya da büyük pek çok şey dayanma gücümüzün

Netflix'in yaptığı en iyi işlerden biri. Bu aslında kendi çizdikleri imajın da dışında bir iş.Geçen senelerde Netflix daha çoğulcu politikalar izlemiş ve çoğu zaman bu politikanın dışına çıkmaktan kaçınmışlardı. Ama 2018 sonu ve 19 başında yaptıkların işlerin az da olsa bir kısmı para odaklı değil prestij ve sanat odaklı ürünlerdi.Bu elimizdeki ise yukarıda değindiğim azınlığa dahil yeni nesil bir sanat anlayışı güden, 3 kelime üzerinden doğaçlama animasyonların yapıldığı bir antoloji idi. Antolojideki bölümleri izledikçe sanki yazar ve çizerlere bu üç kelime verilmiş ve akıllarından geçenleri bir bütün haline getirilmiş gibi hissettim. Hepsinin aynı üç kelime çerçevesinde birbirinden bu kadar farklı olması ortaya güzel bir tat ve tüketilmesi kolay bir iş çıkarmış. Burada bölüm sürelerinin kısalığı da bu tüketim kolaylığında önemli bir rol oynamış. Genelde tüketim kolaylığının düşmanı olan hikaye derinliği de her bölümün farklı sanatçılar tarafından yapılmış olması ve sanatçı

Aslında pek izlemeye değer bulduğum bir film değildi kendisi fakat bugün film üzerine çok fazla düşünmek istemediğim için bir Block-Buster tercihi yapmak istedim. Bunu da daha önce izlediğim ve nasıl olduysa beğendiğimi hatırladığım bir film ile yapmak istedim. En azından neden beğendiğimi hatırlarsam yazmanın daha kolay olacağını düşünmüştüm fakat filmin sonunda bunu ilk izlediğimde nasıl beğenmişim sorusu oluştu. Çünkü bu filmi izlediğimde bir sinema ürünü değil de, bir Brad Pit fantezisi buldum. Block-Busterlar bu tip şeyleri yaparlar ve bu normaldir fakat ekstra olarak başka bir şeyler daha vaad ederler ki sadece ana karakter üzerinden satılmış bir ürün olarak hatırlanmak dışında bir sanatsal ürün olduklarını da hatırlatmak isterler. Fakat buradaki durum bana oyuncuyu satmaktan daha fazlası gibi geldi. Brad pit film boyunca her şeyi ama her şeyi yapan tek insan olarak göze çarpıyor.  Yani biraz karakter derinliği eklemek çok mu zordu. Etrafta tonlarca şey olmasına karşı