Bitirdikten Sonra

  1983, by Richard Marquand, 2h11min Bir son. Pek iyi bir son değil orası kesin ama en nihayetinde bir son. Öncelikle film aslında 1 saat orasını bir kesinleştirelim. Çünkü ilk bir saatin bırak film olmasını derli toplu herhangi bir ürün olma ihtimali yok. Bir takım saçma salak, slayt gösterisi vari, sıçramalar ve boşluklarla dolu bir kolaj orası. Tek iyi şeyin slave Leia olduğu bir şey izledik. Ben baya ulan film falan mı atladım yanlış dosyamı açtım diye bir önceki filme baktım. Yok adamlar baya zaman atlatmış. Luka allah olarak geliyor, ortada bir plan var ama ne oluyor ne bitiyor belli değil, bişiler bişiler oluyo hop o da burada, cart curt derken bir saat geçmiş. Gereksiz komedik ögelerle bezeli. Han Dayı'nın "ben onları tek elimlen yıkarım yegenim" deyip adamları kaçırması falan rezalet üstü rezalet, fıkralarla türkiyeden çıkma, tek eksiği nasiiiii diyen uzun burunlu birinin eksik olduğu, sırf vakit geçsin diye yapılmış olduğunu tahmin ettiğim, hebele hübele bir şey

2001, by Gearbox Software, 5h, 04.12.2021 Boktan. Evet tek kelime ile boktan bir deneyimdi. Opposing Force'dan sonra yine başarılı bir şeyler göreceğime emin gibiydim ama eldeki malzeme maalesef boktan. Opposing Force'daki detaycılık ve üzerine düşünülmüşlük burada hiç yok. Çok basite indirgenmiş tasarımlarla dolu. Bölüm dizaynından, düşmanlara, ana karakterlerden, yan karakterlere hiçbir farklılık, detay ve özenmişlik göremedim. Oynanış olarak da bir yenilik yok hatta O.F.'deki yenilikler de yok. Bölümler öncekilerden alıntı, yeni düşman yok, yeni puzzle yok, yeni ve kendine özgü hiçbir şey yok. Onu geçtim hikaye de yok. (sadece profesörlerin ve barney'nin kaçması meşru kılınmış hikaye açısından)  Oyun üstünde hakim olan "en minimum emek ile ek paket nasıl çıkarırız" havası var. Halbuki göbekli güvenlik görevlileri ve gözlüklü bilim adamları gibi hikayedeki normal insanları yani sıradan insanları anlatmak gibi sempatik ve geniş bir alanı var ve hatta zaten ha

  1966, by Nazım Hikmet Ran, 25.10.2021 Evet biraz erken olacak ama ne yapayım yazmak istiyor canım. Daha kitabı bitirmedim ama daha önceki bitirişlerime saymak beni meşru kılabilir. Aslında dün akşam aklıma gelenleri o an yazmak lazımdı. Baya kaliteli bir takım düşüncelerim vardı yazmak için ama şu an hatırlayamıyorum. Bulunup unutulan fikirler hep milyon dolarlık fikirdir. O yüzden sürekli el altında bir şey tutmak gerek. Neyse bunlar bir kenara ben deli vurgunum bu kitaba. Teknik yorum yapabilecek kapasitede bir edebiyat sefiri değilim, ortalamadan düşük bir okuyucu ortalamadan biraz yüksek bir yazar olarak bu şiir roman tarzı tam benlik, hem okumak hem yazmak için. Ondan mıdır bilinmez ama tekrar etmekte fayda var, ben deli vurgunum bu kitaba. Sanki daha önce yanan yazılarda da yazmıştım bunu sanki bir asır öncesi.  Hep sıradan insanın hikayesi diyip duruyorum ya kendime en iyi örneği bu sanırsam. Geçmiş gelecek fark etmeksizin tam anlamıyla bu memleketin sıradan insanları bunlar.

1980, Irvin Kershner, 2h04min Dönemi için gereksiz iyi bir film bu ya. Basit bir aksiyon bilim kurgu gibi gelebilir ama çok çok daha fazla şeyler barındırıyor. Tam olarak olmasa da buna benzer bir şeyi Lord of War'da yaşamıştım. Bir filmin kendi vasatlığının farkında olması ve bunu örtmeye çalışması benim gibi vasata aşık bir adam için mükemmel bir hazine yaratıyor. Burada da külliyatın ağırlığını bir kenara bırakırsak vasat bir aksiyon filmi gibi bir şey var ama bu vasatlığın altında çok basite indirgenmiş ve bu yüzden estetik duran bir iyi kötü savaşı bir de çok eser miktarda duran fakat aslında aşırı etkili olan bir duygular kurgusu var. Özellikle Luke arkadaşlarını kurtarmak için Jedi doğrularına karşıt bir agresiflik sergileyince (bkz. pasiflik, sakinlik, doğa vs, karşı tarafta da agresiflik) kötü bir duruma düşüyor ama bir yandan da bunu belki iyilerin en güçlü olduğu kısım için arkadaşlık için yapıyor. İlk anda kötü gözüken sonra iyi sonuçlanan bir şey. Temelde sadece kötü v

1982, by Godfrey Reggio, 1h26m,    Bunun mu aurası yok şimdi. Bu mu insanı içinde kaybettirmiyor. Bu mu geçmişe, yaşananlara, yaşadıklarına dair bir şey anlatmıyor. Bu mu kaosu düzen, düzeni kaos göstermiyor.  İzlemek için bu kadar beklediğime mutlu olduğum tek tük işten biri olabilir. Daha fazla bekletmediğim için de ayrı bir mutluyum. Öyle bir beklenti oluşturmuştum ki içimde onu karşıladığını hatta onun da üzerinde olduğunu görmek filmi bambaşka bir hale soktu. Beklentilerden yoksun olarak bile insanı bir yerden alıp başka bir yere bırakması onu zaten ayrı bir şey yapıyor. İnsanlığın kötü karakter olduğunu öyle bir vuruyor ki yüze, insanlara duyduğum hali hazırdaki nefretimi daha da bir körüklüyor. Öyle tezat yaratıkları ki nasıl bu kadar ayrışmada birleşimci bir terim olmuşuz anlamıyorum. İlkel tarafımız da, medeni tarafımız da o kadar kaotik ki şaşırmamak çok zor. Kendimizle alakası olmayan bir noktada öyle saçma sapan şeylere yaşam diyoruz ve öyle saçma şeyleri bir yaşam çatısı a

1999, by Gearbox Software, 10h35min, 10.10.2021 İlk oyundan daha iyi ve daha dengeliydi. Tabi bu sefer oyunu zorda oynamamın da büyük etkisi vardı. (bu vesileyle ilk oyunu kolayda oynamak gibi ne kadar büyük bir haksızlık ettiğimi de anlamış bulunmaktayım. oyunun eskiliği ve hızlı hızlı bitirme isteği beni bu yola itmişti ama çok çok büyük bir kayıp yarattığını anlamış oldum.) Oyun ve tahminen serinin diğer tüm oyunları zorda oynayınca oyunmuş. Bu konuda ilk oyundan özür diliyorum. Zor olduğunu ve zor olacağını bilerek oynamak bambaşka bir perspektif katıyor. Bunny hop yapa yapa değil shift'e ctrl'ye basa basa, oyunun ve ortamın içine gire gire, en optimumu araya araya ve çok fazla save ala ala oynattırıyor. Bu da içine girmeyi daha kolay kendini oyun içinde kaybetmeyi daha akıcı yapıyor. Bunu kolaylaştıran bir diğer şey de Sheppard'ın Freeman'a göre daha gerçekçi temellere sahip olması. Gordon bir bilim adamına göre anlamsız iyi bir şekilde hayatta kalıyor ve bu da hik

  2017, by Joe Gillette, 22min Bu filmi ilk gördüğüm zamandan bu yana 20 defa falan izledim sanırım. Anlamsızca çok beğeniyorum bu filmi. Diyalogların realismi ve akışkanlığı, aradaki duraklamaları, "awkward silence"ları, etrafı incelemeleri, bazen konuşmuş olmak için konuşmaları bazen de çok konuşmak isteyip konuşamamaları, vesaire. Tüm bunlar yazılı, planlı bir kurgu olmasına çok samimi ve çok gerçekçi. Bunu geçirmede yazılı, planlı kısım kadar oyuncuların etkisi de oldukça pozitif etkilemiş. İçindeki plan kadar doğaçlamaya dair bir özgürlük bırakıldığı baya seziliyor ve bu da filmi daha bir farklı taşıyor. Ama asıl özel yapan şeyler bunlar değil esasında. Bu ve bunun gibi bazı filmlere ben boşluk dolduran filmler diyorum. İnsanın her zaman bir bütün olması imkansız gibi bir şey ama arada sırada böyle işler çıkıp insanın eksik yerlerini bir süreliğine de olsa dolduruyor gibi. Çok hissedemediğim karşılığını bulamadığım ve en önemlisi anlamlandıramadığım duygular gün oluyor b