Bitirdikten Sonra

Wuhu! Ne sezon ama kavgalar, dövüşler, entrikalar, gerçekler, yalanlar, manipülasyonlar, duygular, kurallar falan. Hiç beklemediğim derecede iyi bir sezon izledim ve herhangi bir dizide izlediğim en iyi sezonlardan biri. Ama en iyisi değil. Bu sezon için kesinlikle Netflix çok çalışmış. Her şeyi doğru yapmak, doğru planlamak, doğru çekmek... kesinlikle mükemmel bir iş. İzlerken bir an olsun sıkılmadım, bir an olsun gereksiz dediğim bir yer olmadı. O kadar fazla doğru ve güzel sahneye sahipti ki hepsini akılda tutmak çok zordu. Diğer sezonlarda sevmediğim şeyler gitmiş ya da azalmış bir halde başarılı bir hikaye ve başarılı diğer pek çok şey ile beraber diziyi bitirdim. Ama en iyisi hala değil. Peki sorun ne? Burada aslında diziyle ilgili anlatılabilecek o kadar çok iyi şey var ki nasıl bir kötü, bir eksi bulup diziye bok atacağımı ben de merakla bekliyorum. En azından bu eksileri bulup yazmak daha eğlenceli olur diye düşünüyorum. Sonuçta herkes sezon ile alakalı güzel güzel şe

Ah be babacım be. Ya harcamayın şu potansiyelinizi şöyle ya. Yapın güzel bir film izleyelim güzel güzel ama yok illa bir yerinde batıracaksınız değil mi. Şimdi film gerçekten iyi başladı hani olur ya Cannes'da ödül almış filmler onlar gibi bir açı onlar gibi saklanmış bir konu falan. Belli bir şeyler anlatacak film. Oyuncular göze hoş geliyor batmıyor. Oyunculuklar kötü değil. Görüntü falan ilerledikçe daha güzel gelmeye başlıyor sonra bam... sekans araları açılmaya başlıyor. Sekanslar ilerledikçe sayı artıyor, sayı arttıkça aradaki boşluk artıyor ve boşluk nedense hiç dolmuyor. Sekanslar bir şeyler anlatmaya çalışıyor ama yok olmuyor, bağlayamıyor. Doğal hızında ilerler bir halde iken zaman kavramı izleyici için yok oluyor. Hayat neden olduğunu bilmeden boka sarıyor. Geçerli sebepler olmadan bir şeyler oluyor. Mantıksal boşluklar artıyor da artıyor. Ama bir şey var: Ana Tema. Film bir depresyonu anlatıyor değil mi. Bunu izleyiciye vermek için hiç üzerine gidilmiyor. Çok

Yine aynı bok olacak ama bir kere daha buna girmezsem içimde kalacak. Konu bir önceki yazıda bol bol dile getirdiğim bir ürünü öğrenmeye çalıştığın dilde tüketmek. Ama bu sefer bakış açımı biraz daha değiştirip aslında oyunların bunu gerçekleştirmek için doğru ortam olmadığı ile alakalı boş yapacağım. Oyunlar öğrenme eğrisinde, dil öğretmek konusunda bana göre pek başarılı gelmiyorlar. Evet İngilizce öğrenmemde büyük payları olduğu yadsınamaz fakat oyunların öğreticiliği daha refleks, el göz koordinasyonu, strateji gibi şeylere daha yatkın. Bir oyunu Japonca oynadığımızı varsayalım, az birazda Japonca bildiğimizi. Menüyle tanıştığımız ilk andan itibaren neyin ne olduğunu öğrenmek amaçlı keşfimize başladığımızda beynimizin öncelikli olarak dili öğrenmeyi değil refleks olarak neyin nerede olduğunu kaydetmeye başlar. X kelimesi neyi ifade ediyorsa ifade edilen şeye ihtiyaç anında X'e nereden ulaştığımız hangi tuş kombinasyonları ile ona vardığımız aklımıza gelecek. X'in keli

Upuzun bir ara ve ben artık hareket etmek istiyorum. Kendimi kültür açısından, daha doğrusu popüler kültür açısından geliştirmek amacıyla yazmaya başladığım bu yazılar uzun bir süredir ortada yok. Aslında bir çalışma süresi gibiydi bu ilk bakışta fakat bir anda rehavete ve bir farklılaşmaya yöneldi. Rehavet bu aralar kitap okumaya olan soğukluğum ile başladı. Farklılaşma ise hayatımda şu an önemli bir yer kaplayan bir şeyi geliştirmek amacıyla ortaya çıktı. Aslında Aylak adam okuyarak başladığım bu tur farklı bir kitapla son buldu. Ama öncelikle farklılaşmayı biraz açıklamam lazım ki zaten kitap hakkında diyebileceğim pek bir şey yok. Almanca öğrenmeye çalışmak bu seneki en büyük zaman tüketicilerimden. Velhasıl geçen senede öyle idi fakat durum bu sene için biraz daha farklı. Ya herru ya merru diyerek başladığım bu sene aslında pek bir şey yapmıyorum gibi gözükse de çok boşlanmış bir durumda değil. Bu vesile ile geçen senelerde de denediğim ama bir türlü hayata entegre edemediğim k

İkinci sezon artık gösteriyor ki Daredevil dizisi Daredevil karakteri için yapılmamış. Ana karakterimiz bu sezon boyunca en sıkıcı karakter oldu. Kendisi ilk sezondaki şehir de şehir muhabbetinden. Öldürmem de öldürmem muhabbetine geçiş yaptı. Salak bir çocuk gibi her şeye mızmızlanıp durdu. Ama dediğim gibi artık dizinin odaklandığı karakter kesinlikle Matt Murdock değil. Dizi artık Daredevil'in etrafında geçen olaylara odaklanıyor. Matt'in çift kişilikli hali de onlarca olay,  o olaylara dahil olan onlarca yan karakter ve ilgi çekici bir sezon ortaya koyuyor. Bu karakterler kesinlikle Matt Murdock'tan daha ilgi çekici. Punisher olsun, Elektra olsun, eski arkadaşlarımız Page ve Foggy olsun hepsi ama hepsi bu sezon çok fazla kendilerinin anlatacak zaman buldular. Eskiler arkadaşlıkları, hayatları ve bilumum diğer görüşleriyle katılırken yeni gelenler enteresan hikayeleri ile sezonu domine ettiler. Aldıkları ekran süresi boyunca hepsi bir şeyler anlatmak istediklerin

Ortalama üstünün insana iyi gelmesi üzerine bir araştırma yapılacak olsa Hangover baş kahraman olarak kullanılabilir. Hiçbir şey anlatmayan, hiçbir şey vaat etmeyen ama bunun yanında o kadar ortalama üstü ki beğenmekten başka bir şey yapamıyorsun. Bir kere konu çok sıkıntılı. Bir ana tema bulmak samanlıkta iğne aramaktır. Bekarlığa veda gecesinde ne yaptıklarını hatırlamayan bir grubun hikayesi de bu iğnenin bu sefer karanlık bir kuyuya atılmasıdır. Her şey ama her şey yaşanılabilir. Buna uygun bir ortam, kafa ve karakterler var. Sonsuz bir olasılık çemberi. Bir fikri beğensen, ona bağlamak için farklı bir fikir, onu ona bağlamak için farklı bir fikir derken sürüp gider bu karmaşa. Burada da öyle bir bakıma. Yazılmış, yazılmış, yazılmış ve böyle böyle olsun bitsin denilmiş. Yani hikayede ne oluyor'u araştırırken çok da kafaya takmamak gerek. Bu adam neden geldi, bu niye oldu, bunlar ne falan gibi soru sormaya pek lüzum yok. Çünkü yukarıda da söylediğim gibi bu ortalama üstü

Oyun oynamak eğlenmek amacıyla yapılan bir eylemdir. Gün içerisindeki sıkıntılardan uzaklaşmak ya da sadece eğlenmeyi sevdiğin için başvurduğun araçlardandır. Pek çok oyun bu durumun farkındadır. Ama Freedom Force bu durumdan bihaber. Yaklaşık 2 haftadır Freedom Force ile vakit geçiriyorum ama bu soktumunun oyunu sanki mekanikleri çok iyiymiş, sanki karakter kontrolleri çok normalmiş gibi oyunu geniş alanlara yaymaya başladıkça beni çıldırma derecesine getirdi. Eski bir oyun olarak kontrollerinin gelişmiş olmasını tabii ki beklemiyorum fakat oyunu yapan insanların biraz olsun oyunu test etmiş ya da oynayanlar üzerine düşünmüş olmasını beklerdim. Bu geniş alanlara yayılan bölüm dizaynı gerçekten bir salaklığın ürünü bence. Sadece oyun uzun olsun ya da daha zor olsun gibi şark kurnazı bir mantıkla hazırlanmış bu bölümleri oynamayı reddediyorum. Koca bir binanın tepesine onlarca farklı yere yerleşmiş robot ve korunması gereken görevler yerleştirmişsen ya onlara ulaşmanın kolay olmas