Bitirdikten Sonra

1937, by Sabahattin Ali   Zaten ne beklemiştim bilmiyorum ama bu kadar Türk dizisi olmasını daha doğrusu bu kadar romantik olmasını beklemiyordum. Halbuki bu romantikliğe baya tezat da bir karakterin hikayesini anlatıyor fakat etrafındaki tüm o Türk dizisi kalitesizliğinde ki entrika ve yapmacık yoğunluktaki duygular Yusuf'u da küçülttükçe küçültmüş. Kitabın belki en iyi yaptığı şey ve herkes tarafından övülen şey biraz yukarıda da bahsettiğim gibi bir tezatlık. Doğalın yapayla, aitin ait olmayanla, yabancının tanıdıkla arasında olan tezatlık. Yusuf karakteri okuduğum kitaplar arasında ne en kendine özgü ne de en ilgi çekici karakter değil fakat tüm karakterlerden farklı olarak kendine ve doğasına o kadar bağlı ki çok ama çok gerçek bir karakter. Aslında içindeki bir his sebebiyle hiç değişmek istemeyen, olduğu insanın olabileceği tek ve en iyi insan olduğunu bilen, bu tip ürünlerde de ayakları yere en sağlam basan karakter benim gözümde. Tamam biraz da kendimden bir şeyler bulduğu

  1999-2013, by David X. Cohen - Matt Groening Sanırsam önden ilk 5 sezon için bir şeyler yazmak iyi olur. Malum 5. sezondan sonra büyük bir ara var ve tekrar 2011'de geri geliyor yeni sezon. Bu ilk kısım ile ikinci kısım arasında tahminen büyük farklar olacağı için 5.sezonu bitirmişken bir toparlamak iyi olur. Futurama'da kötü olan az şey, vasat ve orta olan çok şey, iyi olan çok az şey var. Ama çok çok iyi olan ve başka bir yerde bulamayacağım o kadar yoğun ve özel anlar var ki. Dizinin gerçekten özel olup benim gözümde 10 alacak düzeye eriştiği çok fazla an var ama söylediğim gibi bunların çoğu an olarak kalmış ve bölümlerin baskın vasatlığını kaldırabilecek kadar uzatılamamış ki uzatılmasını da istemezdim açıkçası çünkü onlarda vasatlaşırdı. Bölümlere verdiğim puanlara bakınca aslında dizide neyi sevip neyi sevmediğimi çok rahat anlayabiliyorum. Öncelikle eski olmasını pek sevmiyorum. 98'den 2002'ye gibi bir alanı kapsıyor izlediğim yerler ve komedisinin çok büyük b

  2013, by Megadev Çok iyisin çok hoşsun ama yeter bro, daha fazla oynamak istemiyorum. Normalde bitirdiğim için adamdan sayılmamayı pek kendime yediremedim açıkçası. Ki zaten ben zorda bu oyunu hayatta bitiremem. Basit ve iyi bir rouge-like ama her öldüğümde gelişme eğrisi olması gerekirken sanki burada pek yok gibi. Yani varda eğri o kadar az etkili ki benim yeteneklerimle ne kadar uğraşsam da çok ama çok zor bir deneyim olur. Çünkü gelişme daha çok oyuna alışman, kontrollere alışman biraz düşmanları tanıman vesaire etrafında şekilleniyor. Ama ben de speedruner falan değilim ki kardeşim bu kadar üzerine abanacağım bir oyun değil malesef ve mevcut şartlarla benim bu oyundan fazlasını çıkartmam imkansız.  Oyunun iyi kötü bir hikayesi de var ama çok basit ve sadece oyunun başı ve sonunda biraz kulağa çalınıyor o kadar. Yani oradan da oyuna devam etmeme dair bir ışık gelmiyor. Farklı bir harita bir alan bir eğlence farklılığı da yok. E beni bu oyuna daha fazla devam ettirmeye itecek ne v

  2017, by ZAR 21 Pür-i pak bir puzzle deneyimi.Sanatsal kısmının çok ağır bastığı ama mediumuna uygun sanat tercihi yerine daha plastik sanatların tercih edildiği ve tanıdık bilindik puzzle mekanikleri ile mediuma entegre edilmiş bir oyun. Güzeldi, salt puzzle bu aralar ihtiyacım olan şeylerden biriymiş onu öğrendim. Takip etmek zorunda olduğum bir hikayesi yoktu. Herhangi kendine özel daha önce görülmemiş diyebileceğim bir mekaniği de yoktu. Aşırı yorucu bulmacaları da yok yani tek kelimeyle basit ya da hafif olarak tanımlayabilirim sanırsam. Oyunun vermek istediği şeyler basit, etrafını süslediği şeyler basit, bulmacaları da böyle zorlanmadığınız fakat kolay da olmaya orta derece diyebileceğimiz fakat çok rahatlatan yapbozlar gibi. Sanırsam bunun en büyük etkeni eninde sonunda o bulmacayı çözeceğime dair olan inancım ve bir zaman sınırı ile stres altında olmamam olabilir. Oyunun zaten kısa süreceğini biliyor etraftaki şeylere boş boş bakmanın bile hoş olduğunu hissediyorsanız ister

  1999, by Hiroyuki Okiura Bir kırmızı başlıklı kız hikayesi. Bir entrika ve aslında dünyanın bolca protestolar ile harmanlanmış gündemini düşününce baya güncel de bir film. Güç odaklarının çok güçlenip amaçlarının daha çok güç kazanmaya evrilmesinin bir yorumu. Ama asıl teması ve asıl yorumladığı şey asker vücudunu giymek ve aynı paralelde o vücudun içerisinde kaybolmak. Film anlatı olarak, sunum olarak, görüntü olarak, renk paleti olarak, tema olarak çok üst düzey bir uyum yakalamış bence. Bir an olsun kaç dakika kalmış ne kadar olmuş demedim (ki iyi kötü her medya ürününde ne kadar zaman kaldığını ara ara kontrol ederim.). Bu benim standartlarımda filmin akıcılığına kendimi kaptırmış olmam demek yani baya hoşlandığım bir deneyim olduğuna dair bir göstergedir. Anlattığı şeyi içselleştirmekte her ne kadar sorunlar yaşasam da beni kendine %100 bağladı. Anlattığı şeyi her ne kadar sürükleyici bulsam da pek çok açıdan yüzeysel olduğu da bir gerçek. Yani en temelde bu bir güç savaşı mı, i

  2018, by Light Soft Bu kadarcık oyuna bu kadarcık yazı. He bir de satılıyor bu oyun... Parayla... 4

  2014, by Lionhead Studios Bu oyun iyi bir oyun ama şöyle bir dönüp bakınca pek çok açıdan da kötü bir oyun. Şöyle ki genel teması kullandığı mekanik ile oyunun işleyişini iyi bir şekilde birleştirmesi ve eğlenceli bir oyun olması açısından mükemmel olmasa da iyi olan çok büyük potansiyelle vaat eden başarılı bir seriye giriş oyunu. Fakat bu yenilenmiş haliyle bile hala eski hala cilalanmamış ve biraz takır tukur çalışan bir yaşlı bir makine gibi. Yapmak istediği işi yapıyor ama bir yandan da her gıcırdamasıyla içinizi kötü kötü yapıyor... gibi. Bunun en büyük etkisini oyunun son kısmında olayların hızlanmaya başladığı kısımda görmek çok daha kolay oluyor. Senaryo ve olaylar artık bu hantal oyunu geride bırakmaya başlıyor ve oynarken sanki bir şeylere yetişemiyormuş, sanki bir şeyleri kaçırıyormuş ya da sanki bunları da ben yapmak zorunda olmamalıyım hissiyle kaldım oyunun son bölümünde. Oysa ilk ve orta kısım hep üstüne koya koya, alıştırarak ve içine çekerek ilerlemişti. Oyunda yaşl